Zduny uczciły obchody kolejnej, tym razem 93. rocznicy odzyskania niepodległości.

„Polacy chcą niepodległości, lecz pragnęliby, aby ta
niepodległość kosztowała dwa grosze i dwie krople krwi
- a niepodległość jest dobrem nie tylko cennym, ale i bardzo
kosztownym."

Pierwszy Marszałek Polski Józef Piłsudski

Obchody rozpoczęła msza św. w godzinach wieczornych, którą zwieńczył koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu chóru "Harmonia". Następnie uczestnicy złożyli wiązanki kwiatów w asyście orkiestry Ochotniczej Straży Pożarnej z Kobylina pod pomnikiem Ofiar II Wojny Światowej i Totalitaryzmu oraz pod mogiłą 17 powstańców wielkopolskich poległyh w walkach o Zduny w 1919r. Później uczestnicy przemaszerowali na plac 700-lecia by tam złozyć wiązanki kwiatów pod Pomnikiem Wdzięczności. Również mieszkańcy Zdun poczuli swój patriotyczny obowiązek wywieszając mnóstwo białoczerwonych flag.

Mimo, iz obchodzimy dzień odzyskania niepodległości 11 listopada, to droga do niepodległości była jeszcze długa. Sytuacja kazdego regionu Polski była inna. Już w II rozbiorze Zduny znalazły się pod zaborem pruskim, a później niemieckim. Mówi się często o 123 latach niewoli Rzeczpospolitej Polskiej. Zduny pod zaborami były 127 lat (1793-1920). W czasie I Wojny Światowej rozpoczęły się mobilizacje. Zdunowianie musieli walczyć za państwo, które ich zniewoliło przed laty. Do armii niemieckiej powołano w 1914r.-94 osób, w 1915r.-40, w 1916r.-32, w 1917r.-23, a w 1918r.-14 osób, w sumie 203 osoby ze Zdun. Nieznany jest stan liczby ludności z 1914r. wiadomo, tylko, że po powstaniu i emigracji części niemieckich mieszkańców do Rzeszy w 1921r. mieszkało tu 2825 osób. Przed wojną mogło tu mieszkać ok. 3400 osób, więc na Wielką Wojnę wyruszyło ok. 6 % mieszkańców narodowości polskiej, niemieckiej, a także żydowskiej. Co ciekawe, w czasie odzyskiwania niepodległości, w 1918r. nie powołano nikogo w szeregi Wojska Polskiego. Dopiero w 1919r. powołano 1 osobę, a w 1920r.-16 osób.

O każdy region Polski zażarcie walczono. Na Wschodzie Piłsudski walczył z bolszewikami, na Śląsku wybuchły 3 powstania, a w Wielkopolsce jedno, lecz skuteczne i tu należy skupić uwagę. Powstanie to wybuchło 27 grudnia 1918r. w Poznaniu. Powstańcy opanowywali kolejne miejscowości. Ostrów i Krotoszyn zostały zajęte w pierwszych dniach stycznia następnego roku. Zduny zostały zdobyte 3 stycznia 1919r., lecz 6 lutego zostały odbite przez oddziały niemieckie a dopiero po wejściu traktatu wersalskiego 17 stycznia 1920r. zostały oficjalnie zwrócone Polsce. W walce o Zduny brali udział powstańcy z II Batalionu 12 pułku strzelców Wielkopolskich pod dowództwem kapitana Sergiusza Radziwanowskiego, kompania rozdrażewska sierżanta Ignacego Talarczyka, 1 kompania Batalionu Pogranicznego podporucznika Maksymiliana Rakowskiego oraz 80 powstańców Zdunowskiej Straży Ludowej księdza Bolesława Jaśkowskiego. Jako ciekawostkę warto dodać, że oddział zorganizowany przez Jaśkowskiego był jedynym oddziałem powstałym w Zdunach, w którego skład wchodzili rodowici Zdunowianie i mieszkańcy gminy.