Życiorys odczytywany przez dyrektor biblioteki Mirosławę Szymzcak przeplatany był dyskusją z córkami Agnieszki Heyduk: Marią i Janiną, członkami chóru oraz prezentacją multimedialną i występami Zdunowskiego Zespołu Wokalnego pod dyrygenturą Adama Szczuraszka.

Warto dodać, że spotkanie odbyło się w ramach nowego cyklu „Byli wśród nas”, którego inicjatorem jest właśnie Adam Szczuraszek. Agnieszka Heyduk urodziła się 21 grudnia 1912 r. w Piaskach niedaleko Rawicza. Była ostatnim, czyli dziewiąty dzieckiem Mariany i Andrzeja Czwojdraków. W 1913 r. jej rodzina przeniosła się do Niemiec, do pracy (jej ojciec był górnikiem). W 1919 r. Agnieszka Heyuk wróciła z matką do Polski i zamieszkała w Bojanowie. W 1923 r. wyjechała do Douai we Francji, gdzie w 1927 r. w wieku 15 lat rozpoczęła pracę w księgarni w centrum miasta. To tam rozpoczęła swoją karierę przystępując do sekcji teatru amatorskiego oraz chóru. Zagrała ok. 40 ról w różnych spektaklach. W 1935 r. jej ojciec przeszedł na emeryturę, a w 1936 r. – cała rodzina wróciła do Polski i osiedliła się w Zdunach. Została członkiem chóru „Harmonia”, a w 1938 r. wyszła za mąż za Mariana Heyduka, syna pierwszego prezesa i dyrygenta chóru Sylwestra Heyduka (burmistrza Zdun w latach 1939 i 1945 – 1948). Wkrótce urodziła dwie córki: Marię i Janinę. Jej mąż podczas  okupacji niemieckiej pracował w zdunowskiej kaflarni, a w grudniu 1944 r. został zabrany do obozu w Bremie i zmarł w 1945 r.

Agnieszka Heyduk miała wówczas na utrzymaniu dwie nieletnie córki oraz rodziców-emerytów. Już po wyzwoleniu rozpoczęła pracę w biurze plantacji w Cukrowni w Zdunach. W 1946 r. zorganizowała sekcję recytatorską z pracowników zdunowskiej cukrowni, a w 1952 r. została przyjęta do działu administracji Szkoły Zawodowej w Zdunach. Po zmianie miejsca pracy musiała zrezygnować ze wspomnianej sekcji sceniczno-recytatorskiej z młodzieżą wspomnianej szkoły. 2 marca 1953 r. została prezesem Koła Śpiewaczego „Harmonia” w Zdunach. Poza śpiewem zaproponowała członkom wystawienia sztuk scenicznych.

W tym czasie życie teatralne w Zdunach kwitło. Wystawiane były sztuki ogólnoświatowe, ale i te lokalne, jak „Wesele Krotoszyńskie” (sztuka napisana w 1932 r. p[rzez ucznia Gimnazjum w Krotoszynie Michała Jagłę). Mimo przejścia na emeryturę w 1972 r. Agnieszka Heyduk była bardzo aktywna. Wróciła do haftowania i szydełkowania, a swoich umiejętności nauczała młodzież na kursach haftu organizowanych przez Koło Gospodyń Wiejskich. Była współzałożycielką i prezesem (1980 – 1985) Zdunowskiego Towarzystwa Kulturalnego (później była wiceprezesem). W 1988 r. podczas 40-lecia zdunowskiej biblioteki wystawiono jej sztukę pn. „Werbel domowy”, którego była autorem i reżyserem. Zainicjowała razem z Władysławem Rosikiem (prezesem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego) powstanie izby pamięci przy ul. Sienkiewicza 1. Pomagała również w akcji gromadzenia eksponatów. 27 grudnia 1993 r. zrezygnowała z prezesury w Zespole Śpiewaczym i była (aż do śmierci) honorowym członkiem chóru „Harmonia”. Zmarła 27 kwietnia 2003 r. i spoczęła na zdunowskim cmentarzu. Jak widać, pamięć o Agnieszce Heyduk trwa nadal, po dziś dzień w gminie Zduny.