Jedni sięgają po greckie korzenie przypominając, że Andrzej po grecku to Andreas (andros-mężczyzna, aner-mąż), inni podkreślają, że takie Celtowie i germańskie ludy czciły w tym czasie Freyra, który był bogiem płodności i urodzaju. Wieczór andrzejkowy także dla chrześcijan jest znakomitą okazją do świętowania, bo to ostatni czas na zabawę przed rozpoczęciem adwentu.

TERAZ RAZEM
Nawiązując do zwyczajów przodków, wszyscy tej nocy chętnie zaglądamy w przyszłość. Niegdyś traktowano wróżby bardzo poważnie i wykonywano w odosobnieniu. Dziś bawimy się wspólnie, lejąc wosk, układając karty, rzucając za siebie skórki od jabłka, czy ustawiając buty jeden za drugim… Większość z tradycyjnych wróżb wiąże się z przewidywaniem zamążpójścia panien. Panowie podobne ceremonie odprawiali dla siebie w katarzynki (noc z 24 na 25.11).

TYSIĄC LAT TRADYCJI
Pierwsze wzmianki kronikarzy o obchodach andrzejek w Europie pojawiły się około XI wieku. Do Polski zwyczaj ten dotarł w XVI w. Co ciekawe, w Szkocji, dzień św. Andrzeja (30.11) obchodzony jest hucznie jako święto bankowe, kiedy to można jeść i pić do syta.