09.10.1980 r. – Nobel dla Miłosza
Czesław Miłosz odbiera z rąk króla Szwecji Karola XVI Gustava Nagrodę Nobla
© archiwum
Za bezkompromisową wnikliwość w ujawnieniu zagrożenia człowieka w świecie pełnym gwałtownych konfliktów – napisali m.in. członowej Akademii Szwedzkiej w uzasadnieniu decyzji, że Literacka Nagroda Nobla przypada Czesławowi Miłoszowi, poecie i pisarzowi wyklętemu w PRL od 1951 r., kiedy to poprosił o azyl we Francji i schronił się w Maicons-Laffitte i Jerzego Giedroycia.
Masz zdjęia lub film do tego artykułu? Wyślij je do nas!
WWskutek zapisu cenzury był w kraju prawie nieznany – drukował go paryski Instytut Literacki, a w latach 70. Jego utwory zaczęły się ukazywać w kraju, ale tylko w drugim obiegu. Od 1960 r. mieszkał w USA i wydawał literaturę słowiańską. Odbierając 10 grudnia 1980 r. nagrodę, Miłosz powiedział: „Stanowię cząstkę literatury polskiej, która jest stosunkowo mało znana na świecie i trudna w przekładach. Zwrócona ku historii, zawsze aluzyjna, wiernie towarzyszyła i towarzyszy ludziom w trudnych chwilach”.