K lutym 1917 roku w Rosji trwała rewolucja. – Wokół kłamstwo, zdrada i tchórzostwo – pisał car Mikołaj II w swym dzienniku na krótko przed abdykacją w marcu 1917 r. Umieszczono go wraz z żoną Aleksandrą i dziećmi – Olgą, Marią, Tatianą, Anastazją i następcą tronu Aleksym – w areszcie domowym. Bolszewicy początkowo chcieli procesu cara. Zrezygnowali jednak z tego pomysłu. W obawie, że może zostać odbity przez zbliżające się wojska Białej Gwardii, postanowili dokonać egzekucji na całej rodzinie Mikołaja II.

WIĘZIENIE ZAMIAST SĄDU
Familię Romanowów przetrzymano najpierw w Carskim Siole i w Tobolsku. 22 kwietnia przybył z Moskwy komisarz bolszewicki Jankowlew z rozkazem przewiezienia rodziny carskiej do Jekaterynburgu. Trzy dni później Mikołaj, Aleksander i Maria Wyjechali do miejsca internowania. Reszta dzieci dołączyła do carskiej pary blisko miesiąc później. Wraz z nimi przybyło do Jekaterynburga czworo służących. Więźniów zakwaterowano w domu kupca Ipatiewa, zarekwirowanym przez bolszewików. Otoczono go wysokim parkanem i podwójnym pierścieniem wartowników.
Przyzwyczajona do luksuwów rodzina znalazła się w otoczeniu, które trudno było zaakceptować.
Mieszkali razem ze służbą w trzech pokojach. W pozbawionych mebli domu brakowało zestawy stołowej – podczas posiłków musieli dzielić się sztućcami, jedni z jednej miski, a do stołu przysiadali się strażnicy.

OKRUTNY WYROK I KŁAMSTWO
Tymczasem w sztabie Lenina nieustannie dyskutowano o tym, co zrobić z więźniami. Decyzja, by pozbawić życia wszystkich członków rodziny ostatniego cara Rosji, zapadła 12 lipca 1918 roku. Formalnie podjęła ją bolszewicka Rada Jekaterynburska. Na murach miasta  pojawiło się obwieszczenie: „…Mając pewne dane, iż ukoronowany kat mógłby uciec przed sądem ludowym, prezydium komitetu obwodowego, wykonując wolę ludu, zdecydowało, że były car Mikołaj Romanow zostanie za swe niezliczone krwawe zbrodnie rozstrzelany. Resztę rodziny Romanowów wywieziono z Jekaterynburga i przewieziono w bezpieczne miejsce…”. Przez długi czas świat zasypywany był informacjami o miejscach, w których rzekomo przebywała caryca Aleksandra wraz z dziećmi.
Mówiono m.in. o USA i Londynie. Jednak nie była to prawda… W nocy z 16 na 17 lipca oddział egzekucyjny pod dowództwem nienawidzącego caratu byłego felczera – Jakowa Jurowskiego – w piwnicach domu zamordował strzałami z rewolwerów cara, jego żonę, syna, cztery córki i cztery towarzyszące im osoby. Ich ciała zostały wywiezione z miasta, następnie wrzucone do szybu opuszczonej kopalni… Ostatecznie przeniesiono je do lasu pod pobliską wsią Koptiaki. Zwłoki poćwiartowano, oblano kwasem i zakopano w dole. Ciała Aleksadra i jego siostry Marii zostały wywiezione kilka kilometrów dalej.

ODNALEZIENI W SEKRECIE
W 1979 roku dwa rosyjscy historycy odkryli ludzkie szczątki w zbiorowej mogile pod Jekaterynburgiem. W obawie przed represjami trzymali to w tajemnicy aż do 1989 roku. Dopiero w lipcu 1991 roku przeprowadzono ekshumację. Z dołu wydobyto szczątki dziewięciu osób. Przeprowadzona przez amerykańskich oraz rosyjskich naukowców analiza DNA potwierdziła, że należą one do cara Mikołaja II, carycy Aleksandry, wielkich księżnych – Olgi, Tatiany i Anastazcji, a także ich służby… W 1998 r. carską parę i trójkę ich córek pochowano w Soborze Świętych Piotra i Pawła w Sankt Petersburgu. Dwa lata później zostali kanonizowani przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Wtedy nie było wiadomo, co się stało z ciałami pozostałej dwójki dzieci – carewicza Aleksego i księżnej Marii. Ich szczątki odnaleziono w 2007 roku. Testy wykazały, że kości należą do następcy tronu i jego siostry, jednak Rosyjski Kościół Prawosławny wystąpił o ich ponowne przebadabie. 18 października 2015 roku cerewicz oraz księżna Maria spoczęli wreszcie obok rodziców i swego ukochanego rodzeństwa.