Urodził się 19 stycznia 1923 r. w Krotoszynie, syn Stanisława i Kazimierza z domu Łowidzkiej.

Uczęszczał do szkoły powszechnej w Krotoszynie, po czym rozpoczął naukę w szkole średniej, ale nie ukończyły jej z powodu wybuchu wojny. W okresie okupacji początkowo pracował jako robotnik w fabryce pasty do obuwia. W 1942 r. został wywieziony do Niemiec na przymusowe roboty do fabryki broni w Osterode Am Harc, w której pracował ponad 2 lata. Ze względu na przedłużającą się chorobę oczu został zwolniony i powrócił do Krotoszyna.

Po zwolnieniu rozpoczął zaocznie naukę w Technikum Ekonomicznym we Wrocławiu, które ukończył w 1951 r. Przez kilka lat pracował jako księgowy w Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Społem” w Krotoszynie, następnie w tartaku w Wierzchowicach. Już w tym czasie interesował się krajoznawstwem i uprawiał turystykę. Działalność turystyczną na szeroką skalę prowadził wśród pracowników Spółdzielni Inwalidów „Jutrzenka” w Krotoszynie, w której pracował również jako księgowy. Był organizatorem wielu wycieczek dla inwalidów, ludzi pokrzywdzonych przez los, którzy z radością uczestniczyli w każdym przedsięwzięciu.

Imprezy turystyczne organizowane w tym środowisku miały szczególne znaczenie, były bowiem nie tylko doskonałą formą poznawania kraju ojczystego, lecz także (a może przede wszystkim) formą rehabilitacji.

Organizował wycieczki nie tylko do miast, w których zwiedzali zabytki; wyjeżdżali także w góry – Karkonosze, Pieniny, Beskidy, a nawet w Tatry. Żywo uczestniczył w pracach Zarządu Oddziału PTTK. Zainicjował powstanie Biura Obsługi Ruchu Turystycznego, był jego pierwszym kierownikiem. Opracował trasy wycieczek po kraju, które cieszyły się dużym powodzeniem. W latach 1972-74 był głównym księgowym Oddziału PTTK w Krotoszynie.

Za społeczny wkład pracy w rozwój kultury fizycznej i turystyki WKKFiT w Poznaniu odznaczył go odznaką „Srebrny Dysk”, natomiast Zarząd Główny PTTK – Srebrną Honorową Odznaką PTTK (1972).

Zmarł nagle 25 marca 1974 r. Pochowany został na cmentarzu w Krotoszynie.