Jedenaście razy nominowana była do Oscara, zdobywając statuetkę dwukrotnie. Na planie potrafiła być jednak nie do zniesienia.

Ponad 100 filmów, 11 nominacji do Oscara, czterech mężów. Bette Davis (a naprawdę Ruth Elizabeth Davis) miała długie i niezwykle barwne życie. Od pierwszej wizyty w kinie marzyła o karierze aktorki.

W 1929 r. zadebiutowała na Broadwayu w sztuce „Broken Dishes”. Jednak droga do sukcesu w Hollywood była długa i trudna. Pierwsze próby nie przyniosły sukcesu. Przełomem okazał się dramat „Człowiek, który grał Boga” (1932). Kilka lat później aktorka otrzymała pierwszego Oskara za film „Kusicielka”. Następny był za „Jezebel – Dzieje grzesznicy” (1939).

W latach 40. jej gwiazda zbladła. Davis planowała już nawet zakończenie kariery i oddane się macierzyństwu. Nie wiedziała wtedy, że w 1950 r. zaproponują jej rolę w filmie „Wszystko o Ewie”, który odniesie wielki sukces i zdobędzie rekordową liczbę 14 nominacji do Oscara.

W filmie „Co się zdarzyło Baby Jane?” (1962) zagrała z Joan Crawford. Panie prywatnie się nie znosiły. Przez pół wieku rywalizowały ze sobą i wymieniały złośliwościami. Obie na planie wykorzystywały do tego każdą okazję. Ponieważ Crawford była związana z marką Pepsi, Davis, kazała zainstalować na planie maszynę z coca-colą. Ta odzwięczyła się podczas kręcenia sceny, w której Davis musiała ją ciągnąć po podłodze. Wtedy wypchała sobie kieszenie ciężkimi kamieniami. Wojnę toczyły również z Olivią Hssey na planie „Śmierci na Nilu”. Davis grała niemal do śmierci w 1989 r.