26 lutego zmarł w Krotoszynie Stefan Dylewski, wieloletni nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja, wybitny pedagog, wychowa i działacz społeczny.

Urodził się 4 sierpnia 1934 w Dobrzycy, wówczas w powiecie jarocińskim. Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Wielkopolskich w Koźminie ukończył w 1953 r. i rozpoczął pracę nauczycielską na stanowisku kierowniczym w Krotoszyńskim Domu Kultury Dzieci i Młodzieży. Od 1 września 1957 r. przeniósł się do Liceum Ogólnokształcącego im. H. Kołłątaja w Krotoszynie i trwał w tym środowisku pracy do czasu zakończenia swojej aktywności zawodowej. Był nauczycielem rysunków i prac ręcznych z dodatkowymi funkcjami w strukturach oświatowych.

Wykształcenie dopełnił w I Studium Nauczycielskim w Poznaniu (1958), na wydziale Matematyczno – Przyrodniczym w Wyższej Szkole pedagogicznej w Zielonej Górze i na studiach podyplomowych w Instytucie Kształcenia nauczycieli w Warszawie. Doszedł do najwyższych poziomów awansu: miał tytuł profesora szkoły średniej (w latach 70.), nauczyciela dyplomowego i nauczyciela w II stopniu specjalizacji zawodowej.

W „Kołłątaju” był liderem kształcenia politechnicznego i wybitnym nauczycielem rysunku, malarstwa pracownie, był mistrzem dydaktyki przedmiotowej, umiejętnie rozwijał uzdolnienia i wrażliwość artystyczną wychowanków. Talent pedagogiczny, pełni inicjatyw i kultura osobista sprawiły, że wkrótce stał się znanym, lubianym i powszechnie szanowanym nauczycielem.

W dawnym powiecie krotoszyńskim pełnił funkcje instruktora przedmiotowego, a po utworzeniu województwa kaliskiego przyjął stanowisko wizytatora przedmiotowego i nauczyciela metodyka przy kuratorium. Prowadził zajęcia w Kaliskim Oddziale Doskonalenia Nauczycieli i w zamiejscowym zakładzie UAM w Poznaniu.

W naszym Liceum zadbał o wystrój auli, korytarzy szkolnych i innych pomieszczeń, miał uczniów laureatów i finalistów w olimpiadach wiedzy o sztuce, prowadził dział twórczości artystycznej w ramach partnerstwa z Martin-Butzer-Gymnasium w Dierdorfie.

Po przejściu na emeryturę (1985) był przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Postępu pedagogicznego przy Kuratorze Kaliskim, członkiem Krajowej Rady Postępu Pedagogicznego przy Ministrze Edukacji Narodowej i Komitetu Głównego Olimpiady Wiedzy Technicznej.

Był wielkim miłośnikiem rodzinnej miejscowości – Dobrzycy. Zabiegał o renowację miejscowego pałacu, dbał o lokalne zabytki, upowszechniał wiedzę o regionie, orędował za przywróceniem praw miejskich Dobrzycy. W uznaniu tych zasług miejscowe władze nadały mu tytuł „Honorowego Obywatela Dobrzycy”. Pełnił funkcję przewodniczącego koła absolwentów koźmińskiego liceum.

Za wybitne osiągnięcia w pracy nauczycielskiej i w działaniach społecznych był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Przechodzi do panteonu krotoszyńskiej oświaty jako nauczyciel wybitny.