Wydaje nam się, że dopiero co przynieśliśmy do domu rozkosznego szczeniaczka. Zapominamy, że psy starzeją się siedmiokrotnie szybciej niż ludzie w wkraczają w wiek mocno średni mając siedem lat.

PIERWSZE SYGNAŁY
Starzejący się pies dłużej i częściej śpi, wolniej chodzi, a spacery przestają wzbudzać jego entuzjazm. Jego mięśnie i stawy stają się mniej wydolne, podobnie jak układ oddechowy i krążenie. Pogarsza się wzrok i słuch, pies zaczyna nie słyszeć naszego wołania. Psuje mi się uzębienie, często nieprzyjemnie pachnie mu z pyska, ślini się nadmiernie, ma coraz mniejszy apetyt, a czasem wcale nie chce jeść. Może mieć kłopoty w wypróżnianiem się. Co powinniśmy zrobić?

WIZYTA U WETERYNARZA
Ze starzejącym się psem powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii, który zbada psa, skonsultuję pracę jego serca, ciśnienie krwi, wykona podstawowe badania (krwi, moczu itp.), no i w razie potrzeby zaordynuje odpowiednie leczenie, np. usunie kamień nazębny, ustabilizuje ciśnienie, przepisze leki na zwyrodnienie stawów itd. Wiele schorzeń w porę wykrytych można wyleczyć lub przynajmniej złagodzić ich skutki. Na wizyty kontrolne i lekarza powinniśmy chodzić ze starszym psem regularnie.

KRÓTSZE SPACERY
Pies lubił biec za tobą, kiedy jechałeś rowerem, a teraz przystaje i zawraca? Nie biega też tak ochoczo za piłeczką? To znak, że w waszych codziennych spacerach powinno się coś zmienić. Zbyt długie przechadzki stają się dla niego uciążliwe. Nie zmuszajmy go na siłę do spaceru lub zabawy, bo to spowoduje niepotrzebny stres. Nie znaczy to jednak, by ograniczyć wyjścia psa do minimum. Ruch jest zbawienny, ale należy dostosować spacer do możliwości kondycyjnych psa. Ponieważ pies gorzej widzi i słyszy, na spacerach nie spuszczajmy go z oka. Najlepiej prowadzić go na smyczy.

DIETA SENIORA
Starsze psy często mają nadwagę, co powoduje powstawanie groźnych chorób, np. serca i stawów. Poprośmy weterynarza o wskazówki dotyczące diety. Posiłki powinny być lekkostrawne, z dodatkową porcją łatwo przyswajalnego białka, witamin i błonnika, który przeciwdziała zaparciom i usprawnia trawienie. Porcje powinny być też mniejsze. Można kupować karmy dla seniorów, ale jeśli pies nie chce ich jeść, na siłę nie zmieniajmy diety.

BEZPIECZEŃSTWO I WYGODA
Dla starszych psów bardzo groźne są przeziębienia i zapalenia płuc, dlatego należy przenieść legowisko w takie miejsce, gdzie nie ma przeciągów, ale jest światło dzienne i świeże powietrze. Pies z czasem gorzej widzi nie przestawiajmy więc mebli, by zwierzak się nie obijał. Kiedy pies mniej spaceruje, wolniej ścierają się pazury, trzeba więc je przycinać.

BĄDŹMY WYROZUMIALI
Starszy pies, będąc mniej sprawny fizycznie, przeżywa stany lękowe. Stara się być blisko, bo czuje się bezpieczniejszy. Może to nas denerwuje, ale nie opędzajmy się od niego. Może to być bardziej drażliwy, np. nie tolerować nowych osób. Wytłumaczmy więc dzieciom, by nie nękały staruszka. Sami też zachowujemy spokój, gdy leciwy pies popuszcza w domu: to przecież nie jego zła wola. Może niedomagać też psychicznie: mieć zaburzenia snu, np. chodzić po nocy, gubić się w znanym otoczeniu, nie poznawać ludzi, Może również pogorszyć się jego kontakt z właścicielem. Dał nam jednak tyle radości, że nie reagujemy złością na jego odmienne zachowania.

ILE LAT ŻYJE PIES?
- Zależy to od tego, w jakich warunkach żył, jak długo i często spacerował, co jadł, jak często chorował, czy doznał urazów itp.
Na kondycję psa wpływają też regularne szczepienia i wizyty u lekarza weterynarii, no i okazywane zwierzakowi uczucie.
- Duże znaczenie ma też rasa. Psy ras dużych żyją krócej, małych – dłużej. Niedługo – statystycznie rzecz biorąc – żyją np. wilczarze, dobermany, sznaucery olbrzymie i dogi (góra 8-12 lat), a znacznie dłużej np. pinczery i szpice miniaturowe (15-20 lat).