Msza święta żałobna odbyła się w Bazylice Mniejszej, czyli w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie. Podczas niej wspomniano zmarłego i podkreślono jego życie doczesne, które w większości związane było z Wytwórnią Sprzętu Mechanicznego (dzisiejsza firma Mahle – przyp. red.). Następnie wszyscy odprowadzili zmarłego na cmentarz parafialny w Krotoszynie, gdzie do mogiły złożono jego ciało.

Żegnała go rodzina, przyjaciele, znajomi, delegacja z gminy Krotoszyn z burmistrzem Franciszkiem Marszałkiem (54 l.) i byłym burmistrzem Julianem Joksiem (70 l.) na czele oraz delegacja Związku Zawodowego „Metalowcy” z przewodniczącym Maciejem Ratajczakiem oraz Związek Zawodowy „Solidarność” z Krzysztofem Kasprzakiem z firmy Mahle Krotoszyn. Obecni byli również dyrektorzy z Mahle – Norbert Niedziela, Paweł Lisiak i Krzysztof Wnuk.

Nic w tym dziwnego, bowiem wraz ze Zdzisławem Białkiem odeszła część bogatej historii Krotoszyna. Obecny na ceremonii pogrzebowej dyrektor handlowy dawnych WSM Tadeusz Zajączkowski żegnał się ciepłymi słowami z przyjacielem i podkreślał jego olbrzymie zaangażowanie w rozwój krotoszyńskiej motoryzacji, która znana była na całym świecie. W podobnym tonie wypowiedział się Zdzisław Cieluch, który mówił, że to olbrzymia strata dla całego Krotoszyna.

Zdzisław Białek urodził się w 1939 r. w Warszawie. Ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, a potem pracował m.in. w Jasienicy i Kaliszu. W 1970 r. rozpoczął pracę w Krotoszynie w Zakładzie Sprzętu Motoryzacyjnego, gdzie został zastępcą. W 1980 r. został dyrektorem Wytwórni Sprzętu Mechanicznego i kierował tym zakładem do 2000 r.

Warto wspomnieć, że za jego czasów, na rok przed przejściem na emeryturę firma została nabyta przez niemiecki koncern Mahle, który pięć lat później, w wyniku połączenia Mahle Krotoszyn z Mahle Polska stał się firmą Mahle Polska Sp. z o.o. i w tym kształcie prosperuje do dnia dzisiejszego.

Zdzisław Białek zmarł 3 grudnia w wieku 80 lat. Był szlachetną osobą, szanował innych, potrafił wesprzeć dobrym słowem, wysłuchać i pomóc. Trudno znaleźć słowa, by wyrazić żal i smutek, z powodu przedwczesnej i niezrozumiałej śmierci. To właśnie uczycie towarzyszyło wielu, którzy pożegnali go w ostatniej drodze.