Kuchnia wielkopolska ukształtowała się już w czasach prehistorycznych, kiedy podstawowymi artykułami spożywczymi były pszenica, proso i jęczmień.  Później do tego trio dołączono żyto. W średniowieczu menu wielkopolskie wzbogacono o rośliny strączkowe, oleiste i len. Najwcześniej oswojono krowy, świnie i owce, które z czasem zaczęto hodować na ubój. Wcześniej dominowało łowiectwo. Przełom nastąpił w XI wieku, kiedy to zaczęto uprawiać warzywa: marchew, kapustę, cebulę, brukiew, rzepę i pasternak. Pod zaborem pruskim rozpowszechniło się mięso: dziczyzna, drób, wołowina i wieprzowina. Z trunków dużymi ilościami pito miód, gorzałkę i rozcieńczone piwo. Z przypraw sięgano po czosnek, liście laurowe, zieloną pietruszkę, a także szafran, rodzynki, pieprz, imbir, cynamon oraz gałkę muszkatołową.

Odrębność kulturową w kuchni wielkopolskiej osiągnięto, gdy zaczęto na szeroką skalę uprawiać ziemniaki. Stały się one wizytówką Wielkopolski, lokalnie nazywane „pyrami”. Potrawy z mąki i ziemniaków były podstawą żywienia szerokich mas społeczeństwa. Rzadko jadano mięsa i ryby, które stanowiły rarytas na święta i uczty. W diecie drobnomieszczaństwa na co dzień znalazły się także kapusta kiszona, kasze, chleb, śledzie czy słonina. Dla najuboższych rolników za to ziemniaki i kapusta.
Trzon kuchni wielkopolskiej ukształtował się na dobre po zaborach. Wpływy pruskie i rosyjskie znalazły odzwierciedlenie w kilka tradycyjnych dziś kombinacjach kulinarnych, ale także smaki kuchni żydowskiej czy wiedeńskiej.

Dziś do charakterystycznych dań kuchni wielkopolskiej należą:
- ziemniaki w mundurkach (pyry),
- witoldziński kozi ser twarogowy wyrabiany ze świeżego, ciepłego, nieschłodzonego mleka koziego,
- liliput wielkopolski, czyli łagodny, aromatyczny ser żółty produkowany w mleczarniach Wągrowiec, Oborniki, Gniezno, Września i Kępno,
- wielkopolski ser smażony wytwarzany z  dojrzałego sera krowiego z przyprawami: kminkiem, majerankiem, pieprzem, papryką lub cząbrem,
- salceson biały z podbrzusza wieprza, serc, nóg, ozorów z dodtkiem korzeni i warzyw,
- salceson czarny ze smakiem czosnku, majeranku, cząbru i pieprzu,
- salceson ozorowy grodziski produkowany w Grodzisku Wielkopolskim,
- salceson wiejski Kruszewski wytwarzany we wsi Kruszewnia w sąsiedztwie Poznania,
- kiełbasy, wędliny, wędzonki, udźce, jagnięcina oraz pieczeń z dzika,
- rogale Marciński oblane likierem i posypane skórką pomarańczową lub makiem,
- zupa czernina z kaczej krwi,
- ślepe ryby zaprawione śmietaną i koperkiem,
- pieczona kaczka z jabłkami często z kminkiem.

W XVII wieku Wielkopolskę nazywano "krainą mlekiem i miodem płynącą" i tak jest do dzisiaj. Potraw z naszego regionu jest sporo, na każdą warto zwrócić uwagę i przede wszystkim wypróbować we własnej kuchni. Każdej z nich poświęcimy uwagę w kolejnych artykułach.