Zaproszeni gości podkreślali ich zasługi dla lokalnej społeczności – Na każdym zdarzeniu u nas i w okolicy jesteście jako pierwsi. I jako pierwsi niesienie pomoc tym, którym zdrowie i życie jest zagrożone. Przy tak doniosłym jubileuszu życzę wam, abyście jak najmniej musieli wyjeżdżać do zdarzeń. Najlepiej wcale, ale tego oczywiście nie jesteście w stanie uniknąć. Dlatego jeśli już wyjeżdżacie, to żebyście cali i zdrowie wracali do jednostki – winszował Dariusz Dębicki, włodarz miasta. Wyróżniających się strażaków uhonorowano odznaczeniami.

ODZNACZENIA OTRZYMALI:
ZŁOTYMEDAL za Zasługi dla Pożarnictwa otrzymali dh Janusz Pabich.
SREBRNY MEDAL za Zasługo dla Pożarnictwa otrzymali druhowie Karol Gibasiewicz, Wojciech Machniki, Wojciech Ostrojski.
BRĄZOWY MEDAL za Zasługi dla Pożarnictwa otrzymali druhowie: Adam Słowiński i Wojciech Wieczorek.
ODZNAKĘ „STRAŻAK WZOROWY” otrzymali druhowie: Mariusz Kalak, Sebastian Kokot i Marek Stankiewicz.
BRĄZOWĄ ODZNAKĘ MŁODZIEŻOWEJ DRUŻYNY POŻARNICZEJ otrzymali druhowie: Klaudia Uliczna, Eryk Gibasiewicz, Artur Gibasiewicz, Szymon Wojtkowski, Piotr Brajer, Szymon Wójczyk i Piotr Kokot.

Z KART HITORII…
Strażacy z OSP przygotowywali się do jubileuszu 110-lecia swej jednostki. Jednak niedawno odnaleziono dokumenty mówiące o tym, że faktycznie straż ogniowa istniała już 140 lat temu.
W zaborze pruskim w 1867 roku powstał prowincjonalny Śląsko-Poznański Związek Strażacki. Sulmierzyce w tamtym okresie z uwagi na zwartą zabudowę i łatwopalne poszycia dachowe często były nękane pożarami. Dlatego też zorganizowanie ochrony przeciwpożarowej leżało w sercu ówczesnym władzom. Z inicjatywy reprezentacji miejskiej w osobach: Zaremby, Gibasiewicza, Nawrockiego, Koźlickiego, Chmielewskiego, Teodora Gibasiewicza, Brysiewicza w dniu 19 lutego 1876 roku przedłużono do zatwierdzenia ówczesnym władzom Statut Dobrowolnej Straży Przeciwogniowej w Sulmierzycach, który został opublikowany 30 listopada 1876 roku w Tygodniu Powiatu Odolanowskiego. „Celem straży ogniowej było wspólne i uporządkowanie w przypadku nieszczęścia pożaru, ażeby bronić życia i majątku mieszkańców miasta. Członkowie straży zobowiązani byli do sumiennego wypełniania służby, o ile sił wystarczy. Zostali podzieleni na oddziały ludzi pracujących dla sikawek, ludzi dostarczających wodę, w tym trzech drabiniaków, czterech stróżów, dwóch wynosicieli, pięciu cieśli”. W okresie powojennym OSP organizowała przedstawienia teatralne, zawody strażackiej, posiadła także orkiestrę dętą.