Budowę kościoła nadzorował jego następca ks. Leonard Wilhelm Sprenger (1838-1895), proboszcz w latach 1868-1895. Wykończeniem wnętrza kościoła zajął się kolejny następca ks. prof. Onufry Jaworski (1855-1916), proboszcz w latach 1895-1916. Wyposażenie wnętrza utrzymane jest w stylu neogotyckim. Świątynia posiada ołtarz główny i dwa ołtarze boczne.

Ołtarz główny pw. Najświętszej Maryi Panny jest drewniany, polichromowany i złocony. Bardzo bogato zdobiony, z dużą ilością drewnianych wieżyczek. Wykonany został po 1883 roku, o wysokości około 9 metrów. Ołtarz ten jest architektoniczny, pięcioosiowy, ze smukłymi filarkami i osiach zwieńczonych rodzajem baldachimów ze strzelistymi, ażurowymi pinaklami, dekorowanymi kwiatonami. Ołtarz posiada pełnoplastyczne umieszczone pod baldachimami i zbliżone do naturalnej wielkości figury św. Wawrzyńca, św. Szczepana oraz w zwieńczeniu ołtarza patrona kościoła św. Wojciecha i dwie figury aniołów. W nastawie ołtarzowej umieszczony jest obraz z cudownym wizerunkiem Matki Bożej Szkaplerznej nazywanej Madonną Kobierską.

Ołtarze boczne są drewniane, polichromowane i złocone. W centrum ołtarza prawego znajduje się namalowany na płótnie obraz św. Wojciecha w stroju biskupim, z pastorałem i wiosłem w ręku. W ołtarzu umieszczono również figury św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem, św. Stanisława Kostki z Dzieciątkiem oraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Przed tabernakulum ustawiono figurkę małego Pana Jezusa stojącego na kuli i trzymającego krzyż. Obok ołtarza umieszczono obraz Jezusa Miłosiernego namalowanego przez Adolfa Hyłę, autora znanego na świecie wizerunku Jezusa Miłosiernego z Łagiewnik.

W centrum ołtarza lewego znajduje się namalowany na płótnie obraz św. Michała Archanioła. Na tle górzystego krajobrazu widoczny jest św. Michał stojący w zbroi i depczący smoka. W ołtarzu umieszczono również figury św. Barbary i św. Jadwigi Śląskiej. Przed tabernakulum ustawiono figurkę Najświętszego Serca Pana Jezusa. Obok ołtarza umieszczono obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Patronem parafii w Kobiernie jest św. Wojciech, urodzony ok. 956 r. w Libicach. Uzyskał on prezbitera w 997 r., nominację biskupią w 982 r., a sakrę biskupią otrzymał 289 czerwca 983 r. Prowadził działania misyjne na Węgrzech i Słowacji. Później wyruszył na chrystianizację Prusów i Wieletów.23 kwietnia 997 r. został zamordowany przez Prusów. Jego ciało wykupił książę Bolesław Chrobry. Zastał kanonizowany w 999 r. przez papieża Sylwestra II. Św. Wojciech jest jednym z trzech głównych katolickich patronów Polski, patronem diecezji koszalińsko-kołobrzesiej, diecezji elbląskiej i archidiecezji gnieźnieńskiej – w szczególności Gniezna.

Uznawany jest również za patrona Czech, Prus i Węgier. Był synem syn Sławnika pana na Libicach z rodu Sławnikowiców i Strzeżysławy z rodu Przemyślidów. W swojej działalności był również biskupem Pragi.