Punktem kulminacyjnym Wielkanocy jest Triduum Paschalne, które rozpoczyna się w Wielki Czwartek. W tym dniu w kościołach parafialnych odprawiona jest tylko jedna msza święta nazywana mszą wieczerzy pańskiej. Podczas nabożeństwa Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej „ciemnicą”. Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy. Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat i opuszczenie go przez bliskich.

W Wielki Piątek wierni kościoła katolickiego gromadzą się na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Jezusa. W tym dniu nie odprawia się mszy św. Po liturgii Najświętszy Sakrament przenosi się uroczyście do adoracji, do tak zwanego Grobu Pańskiego. W Wielki Piątek odprawiane są nabożeństwa Drogo Krzyżowej.

Wielka Sobota to z kolei dzień wyciszenia. Od wczesnych godzin rannych katolicy adorują Najświętszy Sakrament. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze, strażacy. W tym dniu święci się też pokarmy. W Polsce wierni przynoszą w pięknie przystrojonych koszykach: chleb, wędlinę, masło, chrzan, sól i jajka. Nie powinno w nim zabraknąć baranka, który symbolizuje Chrystusa.

Niedziela Wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońce – to tzw. Wigilia Paschalna, podczas której zapala się Paschał – wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Msza rezurekcyjna z reguły odprawiana jest we wczesnych godzinach porannych (w niektórych parafiach również w sobotni wieczór). Msza ta rozpoczyna się od uroczystej procesji począwszy od symbolicznego Grobu Pańskiego, następnie wokół kościoła i kończąc przy ołtarzu. Procesji towarzyszą śpiewy religijne oraz bicie dzwonów.