Na książkę składa się zbiór felietonów o europejskiej kulturze kulinarnej – od menu jaskinowców przez rarytasy baru mlecznego po bufet osobliwości. Ze znajomością rzeczy, swadą i dowcipem opowiada o jadłospisie z okresu paleolitu, kuchni mieszkańców okręgu polarnego, smakach starożytnych Greków i Rzymian czy kulinarnych rytuałach prasłowiańskich.

Prowadzi slalomem przez kamienie milowe historii gastronomii, przedstawiając kuchenne ewolucje i rewolucje w czasach nowożytnych. Odwołuje się przy tym do prac etnograficznych i wykopalisk archeologicznych, odkryć religioznawców i historyków, dzienników podróżnych i wspomnień – wszak kuchni i nie da się pójść bez kontekstu religijnego i kulturowego. Bożonarodzeniowy piernik czy poczciwy ziemniak staja się tym sposobem pretekstem do wędrówki po czasach, miejscach i obyczajach. Nawyki żywieniowe – jak lustra – obnażają pochodzenie, doświadczenia życiow, światopogląd, religie, nawet lęki i fascynacje.

Autorka cytuje też literaturę, jak choćby najsłynniejsze kulinarne dzieło antyku „O sztuce kulinarnej ksiąg dziesięć”, a także niderlandzkie i włoskie obrazy kuchenne i biesiadne. Kreśli sylwetki wybitnych postaci, choćby Marie Antoine Careme’a, „kucharza królów i króla kucharzy” i twórcy cuisine classique, czy aktorki najpoczytniejszej książki drugiej połowy XIX wieku w Polsce – Lucyny de domo von Bachman, primo voto Staszewskiej, secundo voto Ćwierczakiewiczowej. Kulinarne opowieści uzupełnione są przepisami tradycyjnych potraw we współczesnym wydaniu.