Dla młodzieży z całego świata Jan Paweł II zawsze był jak wyrozumiały ojciec i wierny przyjaciel. Przeszedł do historii jako pierwszy papież, który osobno spotkał się z młodymi, kierował do nich specjalne słowa podczas swoich licznych pielgrzymek i co najistotniejsze – z myślą o nich zainicjował właśnie Światowe Dni Młodzieży.

NADZIEJA KOŚCIOŁA I ŚWIATA
Jak podkreślają biografowie, ta niezwykła więź Jana Pawła II z młodzieżą nie była dziełem przypadku. Związany z ruchem oazowym oraz duszpasterstwem akademickim Karol Wojtyła zawsze przywiązywał ogromną wagę do relacji z młodymi ludźmi, nie zapominając o niej już w swojej pierwszej mowie podczas inauguracji pontyfikatu. 22 października 1978 roku padły znamienne słowa: „Wy jesteście nadzieją Kościoła i świata. Wy jesteście moją nadzieją”.

NARODZINY ŚDM
W 1984 roku Jan Paweł II zaprosił na Niedzielę Palmową do Rzymu młodzież ze wszystkich stron świata. „Odpowiedziało” aż 300 tysięcy pielgrzymów. Rok później sytuacja się powtórzyła. Te wydarzenia oraz bardzo dobry kontakty z młodymi w czasie zagranicznych pielgrzymek Ojca Świętego, utwierdziły go w przekonaniu, że takie papieskie spotkania powinny na stałe wpisać się w kalendarz Kościoła. O tej idei Jan Paweł II odpowiedział kardynałom i pracownikom Kurii Rzymskiej podczas dzielenia się opłatkiem 20 grudnia 1985 roku. ŚDM miały się odbywać do roku w diecezjach, a co 2-3 lata jako spotkanie o randze międzynarodowej, organizowane na różnych kontynentach. I tak narodziły się Światowe Dni Młodzieży. Zjazdy te, wyróżniające się specjalnym hasłem przewodnim oraz graficznym logo, szybko stały się prawdziwym fenomenem, a liczba uczestników z początkowych tysięcy urosła do milionów.

DNI Z CZARNĄ MADONNĄ
Dla Polaków szczególny wymiar miały ŚDM w 1991 roku w Częstochowie, których hasło przewodnie brzmiało: „Otrzymaliście Ducha przybranie za synów”. Były to słowa zaczerpnięte z Listu św. Pawła do Rzymian. Ponad półtora miliona osób przybyło autokarami, specjalnymi pociągami, a także pieszo – w pielgrzymach do Częstochowy. Nikt nie zważał na trudy czy niewygody. Aby wszyscy mogli choć przez chwilę widzieć papieża, gościnni częstochowianie wpuszczali ludzi na swoje balkony, a nawet dachy domów. Co odważniejsi wspinali się na słupy i drzewa… Jednogłośnie okrzyknięto te sierpniowe gorące dni prawdziwym „festiwalem wolności”. Pod Jasną Górą młodzież z całego świata, z ogromnym udziałem pielgrzymów z republik byłego Związku Radzieckiego, wspólnie modliła się, ale i bawiła, dziękując za otwarcie się tej części Europy na Boga i świat. Wielokrotnie śpiewano hymn jasnogórskiego spotkania „Abba Ojcze”, do którego słowa napisał nieżyjący już ojciec Jan Góra. Tę wszechobecną radość widział i cieszył się nią Jan Paweł II, dla którego od początku oczywiste było, że spotkanie z młodymi w Polsce musi odbyć się właśnie tam, na Jasnej Górze – u stóp ukochanej matki Polaków – Czarnej Madonny. Gdy mówiono mu, że Częstochowa nie ma właściwej infrastruktury, że nie pomieści tylu pielgrzymów, ze spokojem podkreślał: „ – To nic, że ciasno, ale będzie bratersko, ciepło”. I tak właśnie było.

ZA GŁOSEM JEZUSA
Kolejne lata pontyfikatu Jana Pawła II były dowodem na to, że Światowe Dni Młodzieży stały się potrzebnym wydarzeniem w życiu Kościoła, które przynosi konkretne owoce. Podczas X ŚDM na Filipinach liczba uczestników wprawiła w osłupienie nawet sceptyków. Pięć milionów pielgrzymów modliło się razem z Ojcem Świętym, który w pobliże ołtarza w ostatnim dniu spotkania mógł dotrzeć wyłącznie helikopterem, ponieważ przejazd papa mobile uniemożliwiały tłumy. Po raz ostatni Jan Paweł II spotkał się z młodzieżą w Toronto w 2002 roku. I choć był schorowany, nie krył radości, że tylu młodych wiernych podąża za głosem Jezusa.

MYŚLI PRZEWODNIE ŚDM
Przedstawiamy Wam hasła Światowych Dni Młodzieży. Pierwsze spotkanie odbyło się w Niedzielę Palmową przed trzydziestu laty.