W Koźminie Wielkopolskim powstała z inicjatywy z marynarza Stefana Łuskawy Rada Robotniczo-Żołnierska, w której znalazło się 17 Polaków i tylko 2 Niemców. Przewodniczącym był Maksymilian Koczorowski. Już 13 listopada w Koźminie powstała polska Straż Ludowa, którą dowodził Wacław Kolendowicz, a tamtejszy Komitet Obywatelski przekształcił się w Powiatową Radę Ludową pod przewodnictwem mecenasa Czesława Czypickiego. Tego samego dnia w Pogorzeli powstała Rada Robotniczo-Żołnierska, którą dowodził Walenty Roszczak, a także Powiatowa Rada Ludowa z ks. Władysławem Czerwińskim.

9 stycznia starostą koźmińskim został Józef Chełowski. 18 stycznia rozpoczęto formowanie 2. kompanii koźmińskiej, a od 28 stycznia do 16 lutego 1. kompania koźmińska wzięła udział w walkach o Rawicz i wsie: Krystynki, polskie Dębno, Szymanowo, Zielona Wieś i Wydawy. Na front pod Zdunami skierowano 3. kompanię koźmińską  w sile 118 ludzi pod dowództwem sierżanta Stanisława Sowińskiego.

Pod Zdunami walczyli powstańcy z Krotoszyna, Zdun, Kobylina, Ostrowa, Pleszewa, Koźmina Wielkopolskiego, Jarocina, Odolanowa i Skalmierzyc. Pod Zdunami poległo łącznie ponad 30 powstańców.

Koźminianie pod Rawiczem stracili 4 zabitych, 11 rannych, a 3 osoby zostały wzięte do niewoli. W trakcie walk zdobyli 2 armaty i wzięli do niewoli ok. 20 Niemców. Warto o tym pamiętać, w 101. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego, które było jednym z najważniejszych w dziejach Wielkopolski, a może i całej Rzeczypospolitej.