Wywołuje ją wirus, który upodobał sobie szczególnie dzieci od lat trzech i młodzież. Rozprzestrzenia się łatwo, bo przez ślinę – dlatego mononukleoza nazywana jest chorobą pocałunków. Wystarczy np. napić się z kubeczka osoby chorej, by złapać wirusa.

NIEPRZYJEMNE OBJAWY
Najważniejszy z nich to gorączka i to wysoka – może sięgać 40 st. C i utrzymywać się 2-3 tygodnie. Do tego dochodzi powiększenie węzłów chłonnych, ostry ból gardła, przykry zapach z ust, wysypka, obrzęk powiek i katar. Niektóre dzieci mają ponadto powiększoną wątrobę i śledzionę. Mogą również skarżyć się na bóle brzucha.

W BADANIU WIDAĆ JĄ JAK NA DŁONI
Ponieważ objawy mononukleozy przypominają grypę lub anginę, by ją potwierdzić, trzeba wykonać badania krwi. Czy mamy do czynienia z tą chorobą, można powiedzieć już na podstawie morfologii – w badaniu widać zmienione krwinki białe.

NAJWAŻNIEJSZE TO WYPOCZYWAĆ
Nie ma leku, który zwalczyłby wirusa mononukleozy. Dlatego leczenie polega tylko na łagodzeniu objawów (zwalczaniu gorączki i bólu). Z zarazkami organizm musi rozprawić się sam. Trzeba go tylko wzmocnić – dziecko powinno jak najwięcej odpoczywać, przez 3-4 tygodnie nie może chodzić do przedszkola czy szkoły. Ważne są regularne wizyty u lekarza. Chodzi o to, by wykluczyć powikłania, takie jak ropna angina czy pęknięcie mocno powiększonej śledziony. Po przechorowaniu mononukleozy może przez kilka tygodni utrzymywać się tzw. zespół przewlekłego zmęczenia. Wówczas konieczny jest oszczędzający tryb życia.

PAMIĘTAJ!
Na mononukleozę choruje się raz w życiu. To daje później trwałą odporność.