Na poczatku XIX wieku Europejczycy przywieźli do Nowej Zelandii pszczoły miodowe. Wytwarzały one miód, żywiąc się nektarem z kwiatów krzewów manuka. To roślinna endemiczna, co oznacza, że wystepuje tylkoe w tym rejonie świata. Nowozelandzcy farmerzy szybko dostzregli leczenie właściwości miodu manuka. Stosowany był też w ludowej medycynie nowozelandzkiej oraz przez plemiona rdzennych Maorysów.

TAJEMNICZE MGO
Dzisiaj po wielu naukowych badaniach wiadomo, że miód manuka wykazuje antybakteryjne właściwości. Zadzwięcza je substancji zwanej methylglyoxalem. Występuje ona w miodzie manuka w niespotykanych nigdzie indziej ilościach.
Kupując miód manuka, zwróćmy uwagę na onzcazneie MGO®, czyli zawartość methylglyoxalu w miodzie. Warto wybierać miody, w których wartość MGO wynosi od 30 do 550 mg/kg i została oznaczona w momencie umieszczenia produktu w opakowaniach jednostkowych. Wyższe wartości świadczą, że miód był przez producenta podgrzany, a to sprawia, że stracił swoje właściwości.

TEN MIÓD LECZY
Im większa zawartość MGO w miodzie manuka, tym silniejsze właściwości antybakteryjne. Miód ten jest jednak substancją leczniczą, warto więc dobrać jego rodzaj do naszych dolegliwości. Gdy MGO nie przekracza 100 mg/kg, miód można stosować jako środek wzmacniający i wpsomagający odporność. Przy zawartości 250 mg/kg pomaga przy refluksie, zgadze, niestrawności i bólach brzucha. Przy MGO powyżej 400 mg/kg miód pomaga w leczeniu wrzodów żołądka, trudno gojących się ran i w zespole jelita nadwrażliwego, bo korzystnie wpływa na profil flory bakteryjnej w układzie pokarmowym. Miód o MGO powyżej t550 mg/kg spożywajmy, gdy mamy kłopot z trądzikiem, egzemą, aginą czy bakteryjnym zapaleniem zatok.

PRZYJMUJMY JAK LEK
Miód manuka najlepiej spożywać rano, na czczo, w ilości 2-3 łyżeczek lub po 1 łużeczce 2-3 razy dziennie na pół godziny przed posiłkiem. W ten sposób korzyści z działania miodu manuka na nasz organizm będą największe.