Konstytucja została uchwalona przez Sejm Czteroletni 3 maja 1791 r. Była ona pierwszą konstytucją w Europie i drugą na świecie. Jej autorami byli król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki oraz Hugo Kołłątaj, któremu przypisujemy ostateczną jej redakcję.

Konstytucja nosiła tytuł Ustawy Rządowej. Rząd oznaczał wówczas ustrój, więc była to ustawa regulująca podstawowe kwestie społeczno-polityczne, prawa i obowiązki mieszkańców państwa oraz zasady organizacji jego władz.

W dobie rozbiorów, napiętej sytuacji międzynarodowej, konstytucja miała bardzo duże znaczenie. Była ona próbą ratowania państwa polskiego oraz likwidacji jego zależności od obcych mocarstw. Zabezpieczała także możliwości rozwojowe kraju, oraz rozpoczęła jego kształtowanie według nowożytnego modelu państwa. W Rzeczypospolitej wprowadzono wolność wyznania (religią panującą pozostawał jednak katolicyzm), uchwały zaczęto podejmować większością głosów, zamiast (tak, jak wcześniej) jednomyślnie, zniesiono liberum veto, instrukcje poselskie, konfederacje oraz wolne elekcje a ustrój polityczny oparto na zasadzie trójpodziału władzy (na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą). Ponadto Ustawa kończyła okres RP szlacheckiej, rozpoczynając czasy Rzeczypospolitej oświeconej.

Konstytucja 3 maja była dziełem wolności, stanowiła symbol niepodległości, do którego nasi rodacy nawiązywali m.in. w 1918 r. Swoją symbolikę zachowała do dziś. Mimo tego, że została uchwalona ponad dwa wieki temu, powinniśmy pamiętać jak ważną rolę odegrała w historii naszego państwa.