Obsada

Meryl Streep, Julia Roberts, Ewan McGregor, Julianne Nicholson, Juliette Lewis, Margo Martindale, Chris Cooper, Abigail Bresl

Opis filmu

Tragikomedia Johna Wellsa ze słusznie nominowanym do Oscara Meryl Streep i Julią Roberts. Rodzinne spotkanie – stypa – przeistacza się w sabat czarownic. Nikt tu nikogo nie kocha, każdy do każdego ma żal.

Film na motywach głośnej sztuki Tracy Letts to fascynujący, trzymająca od pierwszej do ostatniej chwili w napięciu opowieść o tym, jak nisko może upaść człowiek, potrzebujący miłości i akceptacji i jak trudno uwolnić się od demonów przeszłości, tak naprawdę zaś… od samego siebie.

Meryl Streep jako Violet – matka, żona, pokaleczone psychicznie duże dziecko i emocjonalny wampir – wspina się na wyżyny aktorskiego kunsztu. Brzydka, łysa, z błędnym wzrokiem poraża. Rak zaś, który ją toczy, to nie tylko choroba, co metafora nienawiści, która w hrabstwie Osage zapuściła korzenie bardzo głęboko. Zacznijmy jednak od początku. Oto w domu państwa Westonów – wiecznie pijanego poety Beverly’ego (Sam Shepard) oraz chorej na raka, nadużywającej leków minipulantki. Violet (Meryl Streep) pojawia się Indianka (Misty Upham). Po co? Prosta, spokojna kobieta nie pasuje przecież do kapryśnych intelektualistów z problemami. Wiemy tylko, że zaprosił ją Beverly i że Violet to nie w smak. Piekło małżeńskich połajanek nie miałoby pewne końca, gdyby Beverly nazajutrz nie zniknął, Dobra to okazja, by zwołać krewnych: siostrę oraz trzy córki – z dziećmi, mężami lub partnerami i całą masą psychicznych ran. Poszukiwania seniora nie będą się przeciągać: zabił się, jego ciało znaleziono w środku jeziora, w łódce. O wiele dłużej potrwa piekielna stypa, podczas której przy rodzinnym stole zgromadzi się korowód potworów. Czy ludzie, których łączą więzy krwi, znajdą wspólny język? A może dopiero teraz zaczną się maltretować – jedząc i przeżuwając dawne żale? Znakomita jest Julia Roberts w roli nienawidzącej męża Barb. Znakomici i inni aktorzy. Ciekawa – tajemnica Indianki, tragikomiczny demon – do samego końca bezładnie się miota. Trochę jak my wszyscy, choć nie ma w nas tej nienawiści. A co, jeśli jednak jest?