Wtedy przez ponad 2 tysiącami lat na świat przyszedł Chrystus. Adwent to nie tylko wspomnienie. To także podkreślenie oczekiwania na powtórne przyjście Syna Bożego pod koniec dziejów, czyli na paruzję. Chrystus pojawi się jako ten, który skutecznie pokonuje zło, wskrzesza umarłych i osądza czyny każdego człowieka.

W okresie adwentu dominuje w liturgii kolor fioletowy. Kolorem tym w Kościołach ewangelickich nakrywa się ołtarz. U katolików kapłan zakłada do mszy św. ornat w kolorze fioletowym. To symbol pokuty i pojednania z Bogiem i ludźmi. W trzecią niedzielę – zastępuje go kolorem różowym.

Adwent pojawił się wraz z początkiem obchodzenia przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia. W Hiszpanii od II połowy IV w. zalecono wiernym codzienną, gorliwą obecność w kościele, nie omijając ani jednego dnia między 17 grudnia a 6 stycznia.

W Galicji w V w. bp Perpetuus z Tours nakazał ludowi, że od listopadowej wspomnienia św. Marcina do Bożego Narodzenia trzy razy w tygodniu obowiązuje post. O wiek później adwent zaczęto obchodzić w Rzymie. Miał formę radosnego oczekiwania na przyjście Pana, brak postów i innych praktyk pokutnych. Od czasu papieża Grzegorza Wielkiego trwał cztery tygodnie. Później przybrał również charakter eschatologiczny i stał się czasem oczekiwania na przyjście Chrystusa.

Współcześnie czas adwentu jest okazją do przebudzenia duchowego chrześcijan. To dobry czas, by zdać sobie sprawę z tęsknot za światem, w którym słowa Chrystusa powinny odgrywać rolę zdecydowanie większą, a tak nie jest.

To również szansa, aby pogłębić nasze spojrzenie na życie, zdać sobie sprawę z fundamentalnych wartości, o których często zapominamy.

Nie jest to ważne tylko dlatego, że świat zmaga się ze śmiertelnym wirusem, ale także w związku ze stylem współczesności, pośpiechem i hołdowaniem wartościom materialnym czy komercyjnym, które spłycają nas i oddalają od duchowej istoty egzystencji.

W tym okresie mamy też możliwość dokonania oceny mijającego roku. Co było w nim najważniejsze? Warto też zaplanować ja bliższy rok. Co zrobić, by swoje życie skierować stronę Boga, którego przyjście ma charakter niejako podwójny.

W czasie adwentu powinna dominować radosna nadzieja. Kościół, bowiem poprzez liturgię tego okresu budzi w nas uczucia nadziei, tęsknoty i radosnego oczekiwania na przyjście Jakkolwiek przygotowanie na przyjście Pana polega na oczekiwaniu i pokucie (fiolet szat liturgicznych), to jednak pokuta ta jest przepełniona radością.

Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest oczekiwaniem.