Taki konkurs jest oczywiście bez sensu, ale pytanie czy jesteśmy dobrymi mamami, często sobie zadajemy. Zastanawiamy się, czy jesteśmy choć w niewielkim stopniu zbliżone do „wzorca matki”.

MASZ POCZUCIE WINY?
Wydaje nam się, że jeśli wychowywaniu dzieci nie poświęcimy zbyt wiele ze swojego czasu, zdrowia i pasji życiowych, to powinniśmy mieć poczucie winy. Często kryterium pozwalającym określić jakość naszego macierzyństwa jest to, że jesteśmy wystarczająco zmęczone i w głębi duszy nieszczęśliwe. Czy nie jest bowiem tak, że mamy poczucie winy, gdy idziemy z koleżanką do kina, podczas gdy nasz skarb musi zadowolić się towarzystwem tatusia? Czy nie kładziemy się spać z ciężkim sercem, bo nie ugotowałyśmy zupki ze świeżych jarzyn i jutro nasze dziecko będzie musiało dostać jedzenie ze słoiczka?

CO ZA DUŻO, TO NIEZDROWO
Moim mottem jest hasło „Szczęśliwa mama równa się szczęśliwe dziecko”. Spróbujcie więc, pomimo trudów i znojów macierzyństwa, znaleźć w nim czas na szczęście, siebie i związek. Znajdziecie go tym łatwiej im więcej sił i pogody ducha będzie w Was samych. To prawda, że bycie mamą to zajęcie na pełen etat i na całe życie. Ale bezgraniczne poświęcenie (będące udziałem „idealnych” mam) prowadzi często do frustracji, a w skrajnych przypadkach do znielubienia dziecka i siebie.

ŻYJ TEŻ DLA SIEBIE
Wyobrażamy sobie, ze gdy dziecko będzie starsze, to nam te wszystkie trudy i wyrzeczenia wynagrodzi. Nic bardziej mylnego! Nie wolno nam zakładać, że nasze dziecko będzie tak jak my poświęcać się dla nas. Ono będzie miało swoje życie. Zobaczcie, jak wyglądają nasze relacje z własnymi rodzicami. Czy zastanawiamy się nad tym, że ono coś dla nas poświęcali? Nie bardzo.
Co więc robić? Zawsze szukać rozwiązania, które pozwoli osiągnąć jeden cel bez poświęcenia innego. Nie warto więc przesadzać z podporządkowywaniem całego życia dziecku i jego wychowaniu. Róbmy wszystko, by będąc mamą, pozostać kobietą, przyjaciółką, żoną. Być sobą i żyć także dla siebie!