Urodziła się w 1905 r. w Sztokholmie jako Greta Lovisa Gustafsson. Jej ojciec zmarł, gdy miała 14 lat. Musiała wówczas porzucić szkołę i pomagać matce w utrzymaniu rodziny. Pracowała w sklepie z kapeluszami, gdy została zauważona przez Mauritza Stillera, szwedzkiego reżysera, który postanowił zrobić z niej gwiazdę. Zaczął od zmiany nazwiska na „Garbo”. Pierwszą rolę zagrała już w wieku 16 lat w filmie „Peter włóczęga”. W Berlinie Stiller i Garbo poznali Louiza Mayera, szefa jednej z największej wówczas wytwórni filmowej, który zaprosił oboje do Hollywood.

Ich pierwszy film za oceanem – „Słowik” z 1926 r. – okazał się dużym sukcesem, podobnie jak kolejne: „Kusicielka” i „Symfonia zmysłów”. Dzięki głównym rolom w takich przebojach jak „Mata Hari”, „Pani Walewska” czy „Dama kameliowa” stała się naczelną femme fatale złotej ery Hollywood. Czterokrotnie nominowano ją do Oscara, choć ostatecznie statuetkę zdobyła dopiero po latach, w uznaniu za całokształt osiągnięć. Karierę zakończyła w wieku zaledwie 37 lat, mając w dorobku 27 filmów.

Była wycofana, nieśmiała, lubiła samotność. W ten sposób zbudowała swój wizerunek tajemniczej kusicielki. Przypisywano jej wiele romansów, np. z Michaelem Jacksonem oraz z kobietami. Oficjalnie nie miała dzieci, ale podejrzewano, że urodziła córkę, inni mówili o synu, a jeszcze inni sugerowali, że dokonała aborcji. Mówiono, że sympatyzowała z nazistami, albo że była brytyjskim szpiegiem… Bez względu na to, jaka była prawda, aktorka to sekrety zabrała ze sobą do grobu.