Na czym polega system kategorii wiekowych w kinie?
© © archiwum
Jeszcze do 1990 roku działała w Polsce Centralna Dystrybucji Filmów i osobna komisja ds. określania granic wieku filmów, wchodzących na ekrany.
Masz zdjęia lub film do tego artykułu? Wyślij je do nas!
Udostępnij to
Utrwaliły się wówczas przedziały wiekowe: bez ograniczeń wieku, od 12, 15 oraz 18. Po likwidacji Centrali rozpowszechnianiem filmów zajęły się firmy prywatne, najczęściej przedstawiciele amerykańskich wytwórni – 20th Century Fox, Universal, Warner Bros., Columbia. I to one we własnym zakresie ustalają kategorie wiekowe dla filmów wprowadzanych na ekrany. Najistotniejszą rolę odgrywają tu oryginalne kategorie, przydzielone filmowi w Stanach Zjednoczonych (np. G to film dla wszystkich, X – tylko dla dorosłych, R – dzieci do lat 17 tylko w towarzystwie rodziców).
Dystrybutorzy realizują strategię sprzedaży filmu, opracowaną w USA. Czasami obniżają nieco dopuszczalną granicę wieku, wychodząc z założenia, że to, co w pruderyjnej Ameryce wywołałoby skandal, u nas przejdzie bez przeszkód. Najważniejszą role odgrywa tu wyczucie.
