Badanie elektrokardiologiczne metodą Holtera tym się różni od zwykłego EKG, że trwa co najmniej dobę, a nie tylko kilka minut. A to znaczy, że może rejestrować pracę serca podczas typowych codziennych czynnościach – gdy pracujemy, bawimy się, denerwujemy, uprawiamy sport, wypoczywamy, śpimy itd. Dzięki temu łatwiej zdiagnozować niektóre nieprawidłowości, np. wyłapać, w jakich sytuacjach serce niebezpiecznie zwalnia lub przyspiesza.

NIEPOZORNE URZĄDZENIE
Na EKG metodą Holtera skierowanie wydaje kardiolog. Sam aparat natomiast podłączają już pielęgniarki. Na początek przemywają skórę na piersiach gazikiem ze spirytusem, a potem przytwierdzają do niej kilka elektrod, które podłączone są przewodami z miniaturowym aparatem przypominającym komórkę (przypina się go paskiem w talii). Po włączeniu (robi to pielęgniarka) urządzenie zaczyna rejestrować czynność serca, sekunda po sekundzie.

CODZIENNOŚĆ Z APARATEM
Podczas badania, żeby było wiarygodnie, powinieneś robić to, co zwykle. Musisz tylko prowadzić dzienniczek i zapisywać w nim ważniejsze czynności, np. pory posiłków, przyjmowania leków, sny. Zaznaczać np. kiedy biegłeś lub wchodziłeś po schodach, denerwowałeś się albo prowadziłeś auto. Trzeba również opisywać objawy (np. kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, bóle). Uwaga! Jedynym odstępstwem od codziennych zajęć jest to, że z aparatem holterowskim nie można się kąpać. Zamoczenie elektrod uniemożliwiłoby wykonanie badania.

JAK DIAGNOZA?
Po upływie 24 godzin trzeba wrócić do przychodni na zdjęcie Holtera. Następnie aparat trafia do lekarza, który odczytuje i analizuje zapis, porównując go z prowadzonymi przez ciebie notatkami. Wyniki interpretuje za pomocą specjalnego programu komputerowego. Na podstawie wykresów może postawić precyzyjną diagnozą i zaproponować ci ewentualne leczenie.

KIEDY LEKARZ ZLECA BADANIE
Jest kilka wskazań do przeprowadzenia badania EKG metodą Holtera. Najczęściej są to:
- zaburzenia rytmu serca (np. kołatania serca, przyśpieszone bicie);
- zaburzenia przewodzenia, np. bradykardia, czyli zbyt wolna czynność sera (poniżej 60 uderzeń na minutę);
- potwierdzenie lub wykluczenie przyczyn kardiologicznych w przypadku zasłabnięć, omdleń, utraty przytomności, napadów duszności, zawrotów głowy.