Krotoszyn – Sulmierzyce (17,4 km)

Szlak rozpoczyna się przy dworcu kolejowym w Krotoszynie (0,0 km) i aż do Rynku (1,3 km) prowadzi razem ze znakami zielonymi. Dalej ul. Farną przechodzimy obok kościoła farnego, a następnie al. Powstańców Wlkp. i ul. Ostrowską idziemy aż do stacji benzynowej (2,7 km). Tu opuszczamy główne drogi i skręcamy w prawo w ul. Chwaliszewską – dawny trakt, prowadzący prosto do wsi Chwaliszew. Mijamy ostatnie zabudowania Krotoszyna i po przecięciu szosy do Sulmierzyc (3,7 km) zagłębiamy się w las.

Prosta droga mija skraj terenu dawnej wojskowej jednostki budowlanej. W pewnym miejscu (5,6 km; 400 m przed wyjściem na skraju lasu) można skręcić poprzecznym duktem w prawo, a po 200 m bezdrożem znów w prawo i dojść do uznanego za pomnik przyrody głazu narzutowego o dł. 250 cm, szer. 140 cm i obw. 600 cm. Po powrocie na dotychczasową drogę docieramy do skrzyżowania, z której otwiera się widok na pobliską osadę Bargły. Tu skręcamy prostopadle w prawo na prosty dukt.

Po pewnym czasie przy drewnianym krzyżu ponownie przecinamy szosę Krotoszyn – Sulmierzyce (7,0 km), mijamy jedną ze studni ujęcia wody dla Krotoszyna i dochodzimy do tzw. dębu Rozdrażewskich o obw. 310 cm, dożywającego kresu Welch dni (7,5 km). Według tradycji w tym miejscu (choć raczej nie pod tym dębem, który jest młodszy) w kwietniu 1656 r. zbierali się mieszczanie i okoliczni chłopi, by pod wodzą Jakuba Rozdrażewskiego wystąpić przeciwko szwedzkim najeźdźcom.

Przy dębie szlak skręca w lewo i bezdrożem wychodzi na prostopadły dukt. Zaraz za pierwszym skrzyżowaniem rośnie po lewej okazały podwójny buk o obw. 460 cm. Po dłuższym czasie nasza droga skręca w lewo i po chwili w prawo. Na następnym skrzyżowaniu zbaczamy prostopadle w lewo i po 1 000 m znów przekraczamy szosę sulmierzycką (9,7 km). Idąc szosą kilkadziesiąt metrów w lewo, można dojść do znajdującego się w lesie po lewej podłużnego kopca (zniekształconego przekopem), za którym położony jest mniejszy kopczyk. Szlak biegnie dalej prosto tym samym duktem i mija znajdujący się z lewej kolejny kurhan. Wkrótce docieramy do skrzyżowania z poprzecznym duktem. W położonym po prawej oddziale leśnym nr 44, 150 m od naszej drogi, znajduje się zespół bezładnie rozrzuconych 26 kurhanów o różnej wysokości i średnicy.

Skupisko kurhanów przedhistorycznych ze środkowego okresu epoki brązu (ok. 1500-1300 lat p.n.e.) w tym kompleksie leśnym badał w latach 1914 i 1923 prof. Józef Kostrzewski. Są to groby w formie stożkowatych, okrągłych lub owalnych kopców ziemnych o średnicy 3-26 m i wysokości na terenem 20-220 cm. Wewnątrz kopców znajdują się popielnicowe groby szkieletowe z okresu przedłużyckiego, z ceramiką i nielicznymi ozdobami brązowymi. Grób taki nakryty był kopczykiem z kamieni i nasypem ziemnym. Zachowały się na ogół w dobrym stanie dzięki ochronie, jaka otacza tutejsze drzewostany.

W latach 2009-11 badania przeprowadzili tu archeolodzy z Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz niemieckiego Instytutu Pra- i Wczesnohistorycznego w Kilonii. Szczegółowe pomiary przeprowadzone z lotu ptaka pozwoliły zlokalizować tu ponad 120 kurhanów. Na mocy porozumienia z samorządem Krotoszyna i miejscowym Nadleśnictwem zrekonstruowano jeden z kurhanów – pokazano jego konstrukcję wewnętrzną, umieszczono postać wojownika z tamtych czasów (zabezpieczoną plastikowy daszkiem), a kładka nad kurhanem pozwala spojrzeć na niego z góry. Przekazanie tej rekonstrukcji turystom odbyło się 27 X 2015 r.

Dotrzeć tu można również od szosy sulmierzyckiej wg drogowskazów: 500 m drogą leśną na wschód i potem jeszcze 200 m w prawo.

Na najbliższym skrzyżowaniu, obok trafostacji i kolejowej studni wodociągowej, skręcamy prostopadle w prawo (10,3 km). Prosta droga po 1 000 m krzyżuje się z szosą Daniszyn – Zduny, za nią przekracza rów i wchodzi na nieco wyższy, lekko sfalowany teren wydmowy. Niedługi kierujemy się prostopadle w prawo (12,0 km), a za chwilę w lewo, opuszczamy wysokopienny las i przechodzimy w poprzek podmokłą łąkę. Za nią zobaczymy skrajem lasu lewo, po 100 m kierujemy się w prawo w las i bezdrożem dochodzimy do uczęszczanej drogi. Zbaczamy nią w lewo, ale po 100 m na rozwidleniu skręcamy ukośnie w prawo i niedługo wychodzimy na kolejny skraj lasu. Schodzimy w lewo na łąki i kierujemy się w stronę widocznej przed nami kępy zadrzewienia. Kryje ona dobrze zachowane owalne grodzisko pierścieniowe.

Według tradycji jest to „gród Sulimira” (legendarnego założyciela Sulmierzyc). We wczesnym średniowieczu (VIII-IX w.) na piaszczystej kępie otoczonej mokradłami powstał tu gród, po którym pozostały wały o średnicy 80x60 m, szerokości do 10 m i wysokości do 3,5 m oraz ślady szerokiego rowu dookoła. Znaleziono tu wiele zabytków archeologicznych. W sąsiedztwie odkryto osadę przygrodową, a na wydmach w dużym promieniu od grodziska stwierdzono ślady osadnictwa z różnych okresów historycznych.

Szlak przechodzi przez grodzisko, a następnie wiedzie w tym samym kierunku wzdłuż pasa lasu. Po dojściu do wyraźniejszej drogi skręcamy w prawo i mijamy pola, łąki oraz niewielkie laski. Po 1 00 m osiągamy brukowaną drogę, która w prawo doprowadza nas do pierwszych zabudowań Granowic – przedmieścia Sulmierzyc (15,7 km). Dochodzi po raz ostatni do szosy (tu nosi ona nazwę ul. Krotoszyńskiej), skręcamy w lewo i docieramy do Błonia (16,6 km). Następnie ul. Strzelecka doprowadza nas do sulmierzyckiego Rynku (17,4 km).