Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. To czas, w którym katolicy mają uświadamiać sobie, że oczekują na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. W okresie adwentu dominuje w liturgii kolor fioletowy. Kapłan zakłada do Mszy świętej ornat w kolorze fioletowym, symbolizującym czas przygotowania się do jednego z najważniejszych świąt, czasu pojednania z Bogiem i ludźmi.

Adwent ma bogate tradycje historyczne. Pierwsze wzmianki o liturgii Adwentu przyniósł sobie saragoski (380 r.). W wiekach średnich czas adwentowy, z obowiązującymi postawami, modłami i pokutą, zaczynał się po świętym Marcinie (11 listopada).

Po wigilii świętych Katarzyny i Andrzeja musiała nastąpiła cisza, skupienie i powaga. Początek adwentu obwieszczało głośne trąbienie na ligawach. Był to znak, że ustać muszą zabawy i hałaśliwa wesołość, nie wolno urządzać wesel i hucznych biesiad, należy ubiegać się skromnie i ciemno, bo nastawał czas pokuty, pobożnych praktyk i modlitw, zwłaszcza za dusze zmarłych, które w czasie Adwentu mogły błąkać się po ziemi. Długie jesienne wieczory były na wsi czasem zwyczajowych spotkań sąsiadek, łącznych zawsze z wykonywaną wspólnie pracą i przygotowywaniem się do świąt.