Pojawia między 2. a 4. tygodniem życia i zwykle trwa do 4-5 miesiąca. Karmienie piersią czy butelką nie ma wpływu na występowanie ataków kolki. Tak naprawdę jej przyczyny wciąż nie są zbadane do końca. To trzeba przetrwać.

NAJWAŻNIESZY JEST SPOKÓJ
Widok dziecka płaczącego wniebogłosy każdej matce rodzie ar serce. Najpierw jest panika i współczucie, ale stopniowo rodzicom zaczyna brakować sił i cierpliwości. W takie sytuacji opanowanie i nastawianie psychiczne są niezwykle ważne. Maluszki doskonale wyczuwają i przejmują lęki, niepokój oraz wszelkie stany emocjonalne rodziców. Im bardziej będziecie podenerwowani, tym dziecku będzie trudniej się uspokoić. Dlatego karmiąc dziecko, marka powinna być jak najbardziej odprężona i nie spieszyć się. To czas tylko dla niej i malucha. A gdy wiadomo, że niebawem nadejdzie godzina krzyku i płaczu, warto ograniczyć ilości wrażeń mających wpływ na dziecko – włączyć telewizor i przygasić światła.

NADCHODZI POMOC
Nie ma to jak ciepło i bliskość mamy. Weź dziecko na rękę i przytul je mocno do piersi, nucąc kołysanki. Rodzice powinni to robić na zmianę, aby łatwiej przetrwać ten trudny czas. A poza tym trzeba zacisnąć zęby i uzbroić się w cierpliwość.
Staraj się nie przegłodzić malucha, karm go wtedy, kiedy jest głodny, a nie gdy zegarek pokazuje czas na kolejny posiłek. Gdy dziecko je łapczywe, połyka przy tym duże ilości powietrza.
Podczas karmienia piersią maluch musi być dobrze przy niej przyssany (zapobiegnie to połykaniu powietrza). Ważna jest też pozycja karmienia – noworodek powinien być lekko uniesiony. Przy podawaniu mleka z butelki powinno się pilnować, aby smoczek był zawsze nim wypełniony.
Po każdym posiłku dziecku musi się odbić. Dlatego podtrzymujemy je w pozycji pionowej. To pozwoli mu na swobodne odbijanie i nie dopuści do wzdęć.
Podawaj do picia herbatki ziołowe, z kopru włoskiego, rumianku czy mięty.
Można też maluszka położyć na brzuszku na swoich kolanach i ciepłymi dłońmi masować mu plecy. Pomagają też okłady z ciepłej pieluszki na brzuch (rozgrzej żelazkiem pieluszkę, ale uważaj, bo nie może być zbyt gorąca!). W ten sposób rozkurczają się jelita, w których gromadzi się powietrze.
Kołysanie, noszenie na rękach, przejażdżka samochodem i jednostajne dźwięki (np. odkurzacza czy suszarki) też pomagają uspokoić dziecko.
Nie wstydź się. Jeśli sobie nie radzisz, zawsze możesz zgłosić się do lekarza pediatry, który dobierze środki farmakologiczne kojące dolegliwości.
Jeśli nie masz siły, poproś o pomoc męża, mamę, babcię…