Uprawnienia nadane ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511 j.t. ze zmianami).

CZAS PRACY
Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.
UWAGA: Wskazane wyżej normy czasu pracy obowiązujące pracowników niepełnosprawnych należy uznać jako sztywne. Oznacza to, że każdy tydzień pracy osób niepełnosprawnych nie może przekroczyć pięciu dni.

Przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz utrudnianiu osób niepełnosprawnych, podobnie jak kodeks pracy, nie zakazują natomiast zatrudnienia osób niepełnosprawnych w soboty czy niedzielę. Pracownik niepełnosprawny może wykonywać więc prace np. od wtorku do soboty.

KRÓTSZA PRACA A WYANGRODZENIE
Czas pracy osób niepełnosprawnych określonym ustawą jest pełnym wymiarem czasu pracy oznaczającym pełen etat. Stosowanie skróconych norm czasu pracy (7 godzin), nie powoduje obniżenia wysokości wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej wysokości. Godzinowe stawki wynagrodzenia zasadniczego, odpowiadające osobistemu zaszeregowaniu wykonywanej pracy, przy przejściu na skrócone normy czasu pracy ulegają podwyższeniu w stosunku, w jakim pozostaje dotychczasowy wymiar czasu pracy do tych norm.
PRZYKŁAD
Pracownik sekretariatu zatrudniony na pełen etat i pracujący w systemie podstawowym czasu pracy – 8 godzin na dobę przedstawił pracodawcy zaświadczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Pracodawca zobowiązany jest skrócić pracownikowi normy czasu pracy, jednak w dalszym ciągu pracownik zatrudniony jest na pełen etat. Po obniżeniu norm pracownik wykonuje pracę w wymiarze 7 godzin dziennie i 35 tygodniowo. Ponieważ dotychczas otrzymywał godzinową stawkę wynagrodzenia w wysokości 20 zł. Po obniżeniu norm musi zostać ona podwyższona do 22,85 zł.

ZAKAZ ZATRUDNIANIA W PORZE NOCNEJ I GODZINACH NADLICZBOWYCH
Osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Ochrona w tym zakresie dotyczy wszystkich niepełnosprawnych, którzy przedstawią pracodawcy orzeczenie potwierdzające niepełnosprawność. Zgodnie z art. 151⁷ § 1 Kodeksu pracy pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21:00 a 7:00. Dokładne określenie pory nocnej następuje w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy. Jeśli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy i nie ma obowiązku wydania regulaminu pracy, określenie pory nocnej następuje w dodatkowej pisemnej informacji, którą przekazuje się pracownikowi w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę (art. 29 § 3 Kodeksu pracy).

W razie niedoprecyzowania przez pracodawcę konkretnych godzin pory nocnej między godzinami 21:00 a 7:00 będzie ona obejmowała całych 10 godzin wynikających z tego przedziału czasowego. Czy ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych przewiduje wyjątki od stosowania powyższych zasad czasu pracy?
Tak. Wskazanych powyżej norm, nie stosuje się: do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz gdy na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzającej badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę.

DODATKOWA PRZERWA
Zgodnie z art. 134 Kodeksu pracy jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, wówczas pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Niezależenie od tego uprawnienia, osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej przerwy w pracy, którą wykorzystać może na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas takiej dodatkowej przerwy wynosi 15 minut i jest wliczany do czasu pracy.