Sylwester Stallone niemal od zawsze wiedział, że chce pracować w branży filmowej. Niestety, przez długi czas dosłownie nikt nie dostrzegał jego potencjały. Kolejne castingi kończyły się porażką i przestano go już nawet żegnać słowami: „Zadzwonimy do pana”.

Bieda w pewnym momencie zmusiła go do zastawienia biżuterii żony, która zresztą wkrótce go porzuciła. Te pieniądza też szybko się skończyły, a jemu pozostała ostatnia rzecz, jaką mógł sprzedać – ukochany pies. Dzień, w którym zamienił go na 50 dolarów, był najgorszym w jego życiu.

I wtedy Stallone zobaczył walkę Muhammada Alego z nieznanym bokserem Chuckiem Wepnerem. Zainspirowała go ona do napisania scenariusza filmowego. Gdy do niego siadł, nie wstał od biurka przez 20 godzin, a następnie chodził ze swoim pomysłem do kolejnych wytwórni filmowych, które niemal jednogłośnie uznały, że historia nikogo nie interesuje. W końcu w jednej z nich zaproponowano Stallone 125 tys. dolarów za scenariusz, pod warunkiem, że nie zagra on w filmie głównej roli. Mimo że te pieniądze były dla niego majątkiem, nie zgodził się – chciał być aktorem. Wytwórnia podwoiła stawkę, potem wzrosła ona do 325 tys. dolarów. Ale Stallone był nieugięty. W końcu wytwórnia zgodziła się obsadzić go w roli Rocky’ego, pod warunkiem, że scenariusz sprzeda za 35 tys. dolarów. Stallone przystał na to.

Na co wydał zarobione pieniądze. Przez trzy dni chodził wokół sklepu, pod którym sprzedał swojego psa. W końcu spotkał człowieka, który go od niego odkupił. Zaproponował mu za zwierzaka 100 dolarów. Po długich i nerwowych negocjacjach Stallone odzyskał swojego przyjaciela za… 15 tys. dolarów. A film „Rocky”? Okazał się wielki sukcesem. W 1976 roku otrzymał trzy Oscary (najlepszy film, najlepszy reżyser i najlepszy montaż) oraz siedem nominacji do tej nagrody, w tym dla najlepszego aktora. Stał się też jedną z największych ikon popkultury.