Wysoka temperatura otoczenia to dla organizmu prawdziwe wyzwanie. Musi on wykonać ciężką pracę, by utrzymać prawidłową ciepłotę wewnętrzną. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ w temperaturach wyższej niż 42 st. C na poziomie komórkowym dochodzi do poważnych zmian, które mogą być nieodwracalne.

KIEDY JEST ZA GORĄCO
Do przegrzanie organizmu dochodzi wtedy, gdy przebywamy na słońcu, ale także w dusznych słabo wentylowanych pomieszczeniach (w sklepie, tramwaju, samochodzie) lub podczas dużego wysiłki fizycznego w upalny dzień. Gdy organizm nie daje rady odprowadzić nagromadzonego ciepła, dochodzi w nim do udaru cieplnego. Jakie objawy powinny nas zaniepokoić? Zwykle najpierw odczuwalne jest osłabienie, bóle i zawroty głowy. Początkowo organizm wydziela duże ilości potu, po jakimś czasie jednak skóra staje się nienaturalnie sucha mimo odczuwanego gorąca. Może także wzrosnąć ciśnienie krwi. Często pojawiają się dreszcze, a nawet nudności i wymioty. Temperatura wzrasta powyżej 41 stopni, tętno przyspiesza. Gdy stan osoby dotkniętej udarem jest bardzo poważny, pojawia się zwiotczenie mięśni, utrata przytomności, a nawet zaburzenia oddychania.

CHROŃ DZIECI I CHORYCH
Na udar cieplny najbardziej narażone są małe dzieci, ponieważ ich ośrodek termoregulacji nie działa jeszcze w pełni sprawnie. Do grupy ryzyka należą również osoby starsze, a także te, które cierpią na choroby przewlekłe, zwłaszcza układu krążenia i skóry. Ze zbyt wysoką temperaturą gorzej radzą sobie także ci, którzy przyjmują leki zaburzające pocenie (np. antyhistaminowe) i zmniejszające nawodnienie organizmu (moczopędne).

LEPIEJ ZAPOBIEGAĆ
Gdy temperatura przekracza 30 stopni, unikaj wychodzenia na zewnątrz. Jeśli musisz to zrobić, zawsze pamiętaj o nakryciu głowy i lekkiej apaszce, by osłonić kark przed promieniowaniem. Wybieraj tkaniny naturalne i nieprzylegające do ciała – dzięki temu Twoja skóra będzie mogła „oddychać”. Zawsze noś przy sobie butelkę wody i popijaj ją małymi porcjami. A jeśli tylko możesz skorzystaj z chłodnego prysznica w ciągu dnia!