W miodzie są zawarte substancje antybiotyczne i bakteriostatyczne. Miód niszczy bakterie np.: ziarniaki gram-dodatnie, takie jak gronkowce i paciorkowce, oraz pałeczki gram-ujemne. Poza tym miód działa jak laseczki węglika, prątki gruźlicy, rzęsistka pochowanego i chorobotwórcze dla człowieka grzyby drożdżoidalne z rodzaju Candida.

Miód zawiera duże ilości mikroelementów: potas, chlor, fosfor, magnez, wapń, żelazo, molibden, mangan i kolbat oraz witamin: A, B1, B2, B6, B12, C kwas foliowy, pantotenowy i biotynę. Zwarta w miodzie acetylocholina wzmacnia wydolność mięśnia sercowego. Także obecny w nim potas zbawiennie działa na serce.

Miód rozcieńczony i podany na zimno działa przeciwbiegunkowo, a bardziej stężony i lekko podgrzany zwalcza zaparcia i poprawia trawienie. Poza tym spożywanie miodu obniża ciśnienie krwi, hamuje procesy miażdżycowe, leczy schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Miód jest dobry na przeziębienia i kłopoty z gardłem, wzmacnia naturalną odporność organizmu, koi nerwy, działa nasennie, a jednocześnie pobudza do prac mózg.

Miód najlepiej spożywać na czczo – jedną łyżeczkę. Możemy nim także słodzić dania i napoje, ale nie gorące! Przy 40 st. C miód traci swoje dobroczynne właściwości. Złoty skarb wprost z ula można stosować także zewnętrznie, np. smarować nim rany, by się szybciej goiły, a na ich miejscu nie tworzyły się nieestetyczne bliznowce.