Najpopularniejsza jest herbata czarna. Liście krzewu herbaty po zebraniu są odstawiane do zwiędnięcia, następnie skręca się je, poddaje fermentacji i suszy. Gatunki tej herbaty są związane z miejscem uprawy, np. herbata yunnan podchodzi z chińskiej prowincji Yunnan. Na Sri Lance uprawia się herbatę cejlon (dawna nazwana wyspy) zaś darjeeling czy assam to herbaty uprawiane w Indiach. Czarna herbata zawiera cenne flawonoidy, które spowalniają proces starzenia.

Jeszcze więcej dobroczynnych składników zawiera zielona herbata. To liście zebrane z tych samych krzewów co czarnej herbaty, ale niepoddane fermentacji. Tu liczy się jednak nie tylko pochodzenie krzewu, lecz także sposób skręcenia liści, np. sencha ma długie wąskie sprasowane liście, a grunpowder jest skręcana w małe kuleczki. Ta herbata najczęściej pijana w Azji.

Czerwona herbata, czyli pu erh, powstaje z liści zielonej herbaty rosnącej w górskich rejonach prowincji Yunnan. Liście poddaje się fermentacji. Polecana jest osobom z nadwagą i wysokim poziomem cholesterolu.

Najdelikatniejsza z herbat, biała, powstaje w Chinach z młodych liści oraz pąków zbieranych wiosną. Nie jest poddawana fermentacji.

Jest już, ostatnio modna, niebieska herbata oolong. Taką barwę mają wysuszone liście tej herbaty. Pochodzi z Chin, ale jest też uprawiana na Tajwanie i w Indiach. Warto pić też nasze rodzime herbatki ziołowe i owocowe. Są zdrowe i bardzo smaczne.